Hier een korte biografie van Sri Aurobindo, grondlegger van Auroville, Stad van de Toekomst.

Aravinda Ghose werd op 15 augustus 1872 in Calcutta geboren. Hij zou één van India's meest erkende, moderne yogi's worden. Hij is daarnaast bekend geworden als filosoof, dichter en geleerde, maar ook als vrijheidsstrijder en politiek leider 

Westerse opleiding

Sri Aurobindo kreeg een westerse opvoeding van zijn vader, die zelf een studie als arts in Engeland had genoten. Al op zevenjarige leeftijd werd Sri Aurobindo samen met zijn twee oudere broers naar Engeland gezonden, waar ze onder de hoede van een dominee en zijn vrouw aanvankelijk privé onderwijs kregen. Toen hij de leeftijd bereikte waarop hij naar de middelbare school mocht, kende hij al zo goed Latijn, dat hij toegang kreeg tot de befaamde St. Paul's School in Londen. Daar leerde hij Grieks en excelleerde hij in Latijn. De laatste drie jaar op deze school verdiepte Sri Aurobindo zich in de literatuur en met name in de Engelse poëzie. Hij won de Butterworth Prijs voor literatuur, de Bedford Prijs voor geschiedenis en een beurs voor een studie aan de universiteit van Cambridge. Aan het King's College aldaar, bleek hij een briljant student te zijn, die met bijzonder hoge cijfers het Classical Tripos examen haalde. Zijn vader wilde eigenlijk dat hij een hoge ambtenaar in India zou worden.

Strijd voor India's onafhankelijkheid

Sri Aurobindo was echter al geraakt door het ideaal van India's onafhankelijkheid en dus ambieerde hij zelf geen functie in het koloniale bewind. Hij slaagde erin zichzelf te diskwalificeren voor het examen dat toegang tot een dergelijke carrière gaf, door niet te verschijnen voor het laatste onderdeel ervan: de paardrijtest. In 1893 keerde hij terug naar India, waar hij in dienst trad van de maharaja van Baroda. Aanvankelijk als diens secretaris, later als professor in Frans en Engels aan het Baroda State College en tenslotte als conrector van dit instituut.

In deze periode verdiepte Sri Aurobindo zich in de bronnen van de Indiase cultuur, literatuur, filosofie en verschillende Indiase talen als Sanskriet en Bengali. Zijn belangstelling voor de politiek versterkte zich verder. Hij bestudeerde het politieke landschap van zijn moederland, redigeerde het Engelstalige tijdschrift Bande Mataram en het Bengaalse Yugantar, waarin hij scherpe columns publiceerde, die openlijk opriepen tot de zelfstandigheid van India. Hij propageerde de boycot van Britse goederen en Britse rechtbanken. Hij riep mensen op zich voor te bereiden op passieve weerstand en richtte een aantal geheime genootschappen op om de onafhankelijkheidsstrijd vorm te geven. Hij bekritiseerde in een aantal politieke artikelen de leiders van het Indiase Nationale Congres. Uiteindelijk werd Sri Aurobindo de profeet van het Indiase nationalisme en één van de pioniers en leiders van de Indiase revolutionaire onafhankelijkheidsbeweging. Op 4 mei 1908 werd hij door de Britten gearresteerd onder de beschuldiging dat hij het Britse gezag ondermijnde.

Van politicus naar yogi

Sri Aurobindo werd gevangengehouden in de gevangenis van Alipore, waar hij aanvankelijk eenzame opsluiting kreeg. De omstandigheden waren niet goed: slecht eten, slechte kleding, onvoldoende licht en lucht en isolatie. Hij wijdde zijn tijd aan een intense studie van de Bhagavad Gita en de praktisering van yoga. In zijn cel kreeg hij een aantal mystieke ervaringen. In één daarvan kreeg hij, volgens zijn zeggen, de directe verzekering van Krishna dat niet alleen hijzelf zijn vrijheid zou herkrijgen, maar dat ook India's onafhankelijkheid gewaarborgd was. Anderen zouden deze strijd kunnen voeren, hijzelf zou een hoger doel gaan nastreven. Na een jaar werd Sri Aurobindo vrijgesproken in een gedenkwaardige rechtzaak.

Al in 1904 was Sri Aurobindo met de beoefening van yoga begonnen. Hij deed dit zonder hulp, had geen guru, op drie dagen na. Na zijn vrijlating ontmoette hij Lele, een Maharashtriaanse yogi uit Baroda. In een driedaagse meditatie volgde Sri Aurobindo Lele's instructie om de geest tot stilte te brengen en het te bevrijden van de constante druk van het denken. Hiermee legde hij het fundament voor zijn eigen yoga, die later bekend zou worden als de Integrale Yoga of Supramentale Yoga.

Ofschoon Sri Aurobindo na zijn vrijlating geen politieke activiteiten meer uitoefende en de op filosofie en yoga gerichte tijdschriften Dharma en The Karmayogin oprichtte en volschreef, bleven de Engelsen hem toch als een gevaar voor hun aanwezigheid in India beschouwen, al was het maar omdat velen in India hem als held van de onafhankelijkheidsstrijd beschouwden. Om aan een nieuwe vervolging te ontkomen volgde Sri Aurobindo een adesh (opdracht van Boven) om zich in afzondering terug te trekken, eerst in Frans Chandernagore, later in Frans Pondicherry, teneinde zich te kunnen wijden aan het werk voor een hoger doel.

De supramentale yoga

Op 4 april 1910 arriveerde Sri Aurobindo in Pondicherry , waar hij aanvankelijk met een kleine groep gelijkgezinden leefde. Dit waren allemaal 'jonge honden', die in eerste instantie nog altijd meer belangstelling hadden in de onafhankelijkheidsstrijd in India dan in een spirituele ontwikkeling. Sri Aurobindo daarentegen concentreerde zich volledig op het spirituele werk dat hij te doen had en langzamerhand kreeg hij zijn metgezellen daarin mee en groeide deze groep metgezellen aan. Van 1910 tot 1920 publiceerde Sri Aurobindo het filosofische maandblad Arya, waarin zijn boodschap van de spirituele transformatie van de mensheid gestalte kreeg. Uiteindelijk omvatte deze boodschap vijf belangrijke werken: "The Life Divine", "The Synthesis of Yoga", "Essays on the Gita", "The Ideal of Human Unity" en "The Human Cycle". In deze boeken beschrijft Sri Aurobindo de noodzakelijkheid voor de mensheid van een supramentale verandering en legt hij de weg van deze transformatie uit.

De moeder

In 1920 voegt De Moeder zich bij Sri Aurobindo. Samen werken ze verder aan de spirituele ontwikkeling die ze als onontkoombaar zien. Sri Aurobindo schrijft ondertussen een aantal werken op een verscheidenheid van terreinen, zoals "Hymns to the Mystic Fire" (vertalingen van de hymnen aan Agni in de Rig Veda), "The Future Poetry", "On the Veda", "Collected Poems and Plays" en "Savitri". Het laatste werk is een episch gedicht van 23.814 regels vrij vers, waarin de gehele supramentale transformatie beschreven wordt. Dit werk schrijft en herschrijft hij, telkens vanaf een hoger bewustzijnsniveau, tot het in 1950 zijn definitieve vorm krijgt: vlak voor zijn mahasamadhi.

De Sri Aurobindo Ashram

Vierentwintig jaar daarvoor, op 24 november 1926, bereikt Sri Aurobindo de hoogste spirituele perfectie hem tot dan toe bekend. Vanaf dat moment trekt hij zich terug uit alle externe contacten en legt hij de begeleiding van de mensen die zich rondom hem verzameld hebben in de handen van De Moeder: de geboorte van de Sri Aurobindo Ashram.

Sri Aurobindo wijdt zich vanaf dat moment aan een nieuwe spirituele ontwikkeling, die verder gaat dan de op dat moment bekende paden. Veel is van deze zoektocht naar de supramentale transformatie niet bekend: enerzijds omdat ze het denken overstijgt en daarom moeilijk in woorden te vatten is, anderzijds omdat dit een (aanvankelijk) innerlijke ontwikkeling betreft die zelf ervaren moet worden en tegelijkertijd heel complex en moeilijk te verwerkelijken is. In het hiervoor al genoemde epische vers Savitri beschrijft Sri Aurobindo deze ontwikkeling, en daarnaast heeft hij gedurende vele jaren een groot aantal brieven geschreven met aanwijzingen, aanmoedigingen en overdenkingen, die het zijn leerlingen mogelijk moesten maken zijn yoga te volgen. Deze brieven, onder meer gebundeld in "Letters on Yoga" geven met het meer filosofische "The Life Divine" en "The Synthesis of Yoga" een overzicht van zijn integrale en supramentale yoga.

Transformatie

Meer dan 24 jaar werkt Sri Aurobindo samen met De Moeder aan de supramentale verwerkelijking: het neerdalen in de cellen van het lichaam van wat hij de Supermind noemt. Deze transformatie is een zeer moeizaam proces, mede omdat het niet een louter individuele, innerlijke aangelegenheid blijkt te zijn maar een proces dat voor een groot deel in het publieke domein moet plaatsvinden: Het neerdalen van dit hoogste bewustzijnsniveau kan niet plaatsvinden in één of twee individuele lichamen zonder dat ook een deel van het grotere omgevingsbewustzijn geraakt wordt. Dit houdt niet alleen het grotere, collectieve omgevingsbewustzijn van allereerst de groep leerlingen in de Sri Aurobindo Ashram in, maar ook de bredere ontvankelijkheid van het bewustzijn van de mensheid en zelfs van de materiële aarde waarop wij wonen.

Aangezien dit omgevingsbewustzijn nog totaal niet openstaat voor het begrip van transformatie, wordt het duidelijk dat een bijzondere actie vereist is: Sri Aurobindo besluit om vanuit het subtiel fysieke verder aan de supramentale manifestatie te werken en verlaat op 5 december 1950 zijn lichaam na een kortstondig ziekbed. De Moeder blijft verantwoordelijk voor de ashram en werkt in haar eigen lichaam en hier op aarde verder aan de verwerkelijking van de supramentale manifestatie. Op 29 februari 1956 daalt de Supermind uiteindelijk neer in het materiële bewustzijnsniveau, wat de basis legt voor de volgende stap van dit hoogstaand werk: de volledige transformatie van de cellen. Dit proces duurt nog voort.