Op 17 september 2011 begon een grote groep mensen met verschillende politieke en religieuze opvattingen een protest op Wall Street. De groep noemde zich ‘Occupy Wall Street’ en stelt de hebzucht van grote financiële instellingen, zoals banken, de ongelijkheid in de wereld en de fouten van het economische systeem en de daaruit voortkomende corruptie aan de kaak. Ook de huidige ecologische crisis, duurzaamheid en de vernieuwing van democratie zijn belangrijke thema’s van Occupy.

Geïnspireerd door dit protest zijn over de hele wereld mensen bij elkaar gekomen onder de naam Occupy. Het idee is om “een nieuwe stad binnen de corrupte stad te bouwen”, zoals Naomi Wolf, auteur van het boek Give me Liberty onlangs in The Guardian schreef, en zij ziet het als een enorme uitdaging om “aan te tonen dat dit de wens is van de meerderheid van de bevolking en niet een marginale, destructieve uiting”.

Voor de aanstaande bijeenkomst van Auroville International Nederland, op zondag 20 november te Nijmegen, zijn initiatiefnemers van OccupyNijmegen uitgenodigd om wat te komen vertellen over wat hen beweegt, en zij zijn op hun beurt weer zeer geïnteresseerd in Auroville.

In de  ‘l'Agenda de Mère’ lezen we (mei 22, 1968) wat de Moeder heeft gezegd over de revolutie van mei 1968: …

“Het is duidelijk de toekomst die daagt en het verleden tracht te verdrijven.” […]

“[De studenten] zijn er zich niet van bewust maar ze worden gedreven door een kracht die een waarachtiger waarheid wil manifesteren.” […]

“ .. het lijkt erop dat het niet de studenten zijn die de geweldadigheid zijn begonnen, maar de politie. En dat is heel interessant, want de politie vertegenwoordigt de verdediging van het verleden.”
“Toen ik de brieven las en later het nieuws mij bereikte, kwam in mij op (het werd heel, héél duidelijk gezegd, een zeer heldere visie): de toekomst. Het is de hogere Macht die mensen ertoe DWINGT te doen wat ze moeten doen. Tussen nu en die toekomst (er is nog een lange weg te gaan), moet er de macht zijn van een ROERLOOS aantal. En de visie was heel duidelijk: als miljoenen – niet duizenden, miljoenen – mensen samenkomen en de plek absoluut vredig bezetten (redactie: occupy!), eenvoudigweg samen komen en de plek bezetten, uiteraard met vertegenwoordigers die zeggen wat ze willen, dan zal het macht hebben. Maar er moet geen geweld zijn; zo gauw als er geweld is, is het de terugkeer naar het verleden en dat opent de deur tot alle conflicten; [ … ] een bezetting door de massa, maar een massa almachtig door haar immobiliteit, die haar wil gewoonweg oplegt door het aantal, met intellectuele vertegenwoordigers voor onderhandelingen.”

“[ … ] .. het is altijd dezelfde Kracht geweest die de toekomst wil verhaasten – altijd – maar binnen zekere perken om de middelen van de actie aan te passen aan de conditie van de massa. En nu lijkt de conditie van de aarde precies zo te zijn dat wat op zijn minst in voorbereiding is (als het niet al feitelijk zo is), de manifestatie is van de massa in een soort stille en roerloze wil. En dat is een tussenliggende periode om de conditie te bereiken waarbij de massa onder de directe controle wordt gehouden en rechtstreeks wordt gedreven door de Macht van boven. Dat is waar we naar toe gaan.”